абдзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзёрла; -дзяры́; -дзёрты; зак.

Тое, што і абадраць.

|| незак. абдзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абдзіра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдзе́рці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абдзяру́ абдзяро́м
2-я ас. абдзярэ́ш абдзераце́
3-я ас. абдзярэ́ абдзяру́ць
Прошлы час
м. абдзё́р абдзе́рлі
ж. абдзе́рла
н. абдзе́рла
Загадны лад
2-я ас. абдзяры́ абдзяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абдзё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдзе́рці сов., см. абадра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ, ‑дзяром, ‑дзераце; пр. абдзёр, ‑дзерла; заг. абдзяры; зак., каго-што.

1. Зняць, садраць з паверхні чаго‑н. верхні слой, кару і пад.; абадраць. [Бародка] стаяў на каленях і шчапаў з тоўстага сасновага палена лучыну, клаў яе ў пліту, пасля з бярозавага кругляка абдзёр бяросту, падпаліў. Шамякін. // Разм. Пашкодзіць скуру цела. Абдзерці нагу. Абдзерці твар.

2. перан. Тое, што і абабраць (у 2 знач.).

•••

Абдзерці як ліпку — тое, што і абадраць як ліпку (гл. абадраць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдзе́рці гл. абадраць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абдзіра́ць гл. абадраць, абдзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оцара́пнуть сов., однокр. абдзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обша́рпать сов., прост. абшарпа́ць, абадра́ць, абдзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аскаблі́ць, аскаблю, аскобліш, аскобліць; зак., што.

Абскрэбці, абдзерці, абчысціць. Аскабліць бервяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абдра́паць ’абдзерці’ (КСТ). Гл. драпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)