абга́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абга́джу абга́дзім
2-я ас. абга́дзіш абга́дзіце
3-я ас. абга́дзіць абга́дзяць
Прошлы час
м. абга́дзіў абга́дзілі
ж. абга́дзіла
н. абга́дзіла
Загадны лад
2-я ас. абга́дзь абга́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час абга́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абга́дзіць сов., разг. обга́дить, обде́лать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абга́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Забрудзіць што‑н. чым‑н. // перан. Зганьбіць, зняславіць. Вось тут і паспрабуй уладзіць: паможаш іншаму, а ён цябе абгадзіць. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абга́дзіць

1. разм. beschmútzen vt, schmútzig máchen;

2. (зганьбіць, зняславіць) mit Schánde bedécken, j-s Ruf ruiníeren, in üblen Ruf bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абга́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да. абгадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абга́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абгадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абгню́сіць ’абгадзіць, запэцкаць’ (Шпіл.) да гнюс (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паабга́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абгадзіць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабгаджваць усе сцены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обга́дить сов., прост. абга́дзіць, мног. паабга́джваць, урабі́ць; запэ́цкаць, мног. пазапэ́цкваць, запага́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beschéißen

* vt груб.

1) надуры́ць, абдуры́ць

2) запля́каць, абга́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)