абвіну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абвіну́ты абвіну́тая абвіну́тае абвіну́тыя
Р. абвіну́тага абвіну́тай
абвіну́тае		 абвіну́тага абвіну́тых
Д. абвіну́таму абвіну́тай абвіну́таму абвіну́тым
В. абвіну́ты (неадуш.)
абвіну́тага (адуш.)		 абвіну́тую абвіну́тае абвіну́тыя (неадуш.)
абвіну́тых (адуш.)
Т. абвіну́тым абвіну́тай
абвіну́таю		 абвіну́тым абвіну́тымі
М. абвіну́тым абвіну́тай абвіну́тым абвіну́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвіну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абвіну́ты абвіну́тая абвіну́тае абвіну́тыя
Р. абвіну́тага абвіну́тай
абвіну́тае		 абвіну́тага абвіну́тых
Д. абвіну́таму абвіну́тай абвіну́таму абвіну́тым
В. абвіну́ты (неадуш.)
абвіну́тага (адуш.)		 абвіну́тую абвіну́тае абвіну́тыя (неадуш.)
абвіну́тых (адуш.)
Т. абвіну́тым абвіну́тай
абвіну́таю		 абвіну́тым абвіну́тымі
М. абвіну́тым абвіну́тай абвіну́тым абвіну́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвіну́ты (чым) обёрнутый, обвёрнутый, завёрнутый (во что); см. абвіну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвіну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окру́ченный

1. абкру́чаны, мног. паабкру́чваны; (завёрнутый) заго́рнуты, мног. пазаго́ртваны, укру́чаны, мног. паўкру́чваны; (обвёрнутый) абго́рнуты, мног. паабго́ртваны, абвіну́ты; (обмотанный) абмата́ны, мног. паабмо́тваны;

2. прост., шутл., уст. абкру́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обвёрнутый (чем) абвіну́ты, абго́рнуты, мног. паабго́ртваны; (во что) укру́чаны, мног. паўкру́чваны, завіну́ты, заго́рнуты, мног. пазаго́ртваны; (о книге, тетради и т. п.) абго́рнуты, мног. паабго́ртваны, абло́жаны; (обмотанный) абкру́чаны, мног. паабкру́чваны; см. обверну́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обёрнутый​I (чем) абго́рнуты, мног. паабго́ртваны, абвіну́ты; (во что) укру́чаны, мног. паўкру́чваны, завіну́ты; заго́рнуты, мног. пазаго́ртваны; (о книге, тетради и т. п.) абго́рнуты, мног. паабго́ртваны; абло́жаны; (обмотанный) абкру́чаны, мног. паабкру́чваны; см. оберну́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)