абвя́лы, -ая, -ае.

1. Прывялы, без жыццёвых сокаў (пра расліны).

Абвялая трава.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць, расслаблены.

А. ад слабасці чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвя́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абвя́лы абвя́лая абвя́лае абвя́лыя
Р. абвя́лага абвя́лай
абвя́лае		 абвя́лага абвя́лых
Д. абвя́ламу абвя́лай абвя́ламу абвя́лым
В. абвя́лы (неадуш.)
абвя́лага (адуш.)		 абвя́лую абвя́лае абвя́лыя (неадуш.)
абвя́лых (адуш.)
Т. абвя́лым абвя́лай
абвя́лаю		 абвя́лым абвя́лымі
М. абвя́лым абвя́лай абвя́лым абвя́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абвя́лы

1. (о растениях) привя́нувший, привя́дший; пони́кший;

2. перен. (расслабленный) обмя́кший;

3. перен. (впавший в плохое настроение) сни́кший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвя́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Прывялы, змарнелы; без жыццёвых сокаў і свежасці (аб раслінах). Дзе-нідзе... [лісце] яшчэ вісела на голлях — то жоўта-залацістае,.. то брудна-зялёнае, абвялае. Якімовіч.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць; расслаблены. Раман Дзянісавіч кінуў трубку, нібы яна апякла руку, і, абвялы, сеў на крэсла. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвя́лы

1. schlaff, welk;

2. перан träge, lässig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)