абвало́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абвало́ўванне |
абвало́ўванні |
| Р. |
абвало́ўвання |
абвало́ўванняў |
| Д. |
абвало́ўванню |
абвало́ўванням |
| В. |
абвало́ўванне |
абвало́ўванні |
| Т. |
абвало́ўваннем |
абвало́ўваннямі |
| М. |
абвало́ўванні |
абвало́ўваннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абвало́ўванне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвалоўваць — абвалаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)