абва́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абва́лка
Р. абва́лкі
Д. абва́лцы
В. абва́лку
Т. абва́лкай
абва́лкаю
М. абва́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абва́лка ж., спец. обва́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Тое, што і абвальванне. У тунэлі скончылася абвалка пароды.

2. Спец. Аддзяленне мяса ад касцей. Абвалка мясной тушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обва́лка спец. абва́лка, -кі ж.;

обва́лка мя́са абва́лка мя́са.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)