абвалава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвалу́ю абвалу́ем
2-я ас. абвалу́еш абвалу́еце
3-я ас. абвалу́е абвалу́юць
Прошлы час
м. абвалава́ў абвалава́лі
ж. абвалава́ла
н. абвалава́ла
Загадны лад
2-я ас. абвалу́й абвалу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абвалава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвалава́ць сов., спец. обвалова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Спец. Насыпаць вал вакол або ўздоўж чаго‑н., каб засцерагчы што‑н. ад паводкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвалава́ць спец. umwállen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обвалова́ть сов. абвалава́ць;

обвалова́ть берега́ реки́ абвалава́ць берагі́ ракі́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвало́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвалаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвалава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвалаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвало́ўванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвалоўваць — абвалаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)