абва́жванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абва́жванне абва́жванні
Р. абва́жвання абва́жванняў
Д. абва́жванню абва́жванням
В. абва́жванне абва́жванні
Т. абва́жваннем абва́жваннямі
М. абва́жванні абва́жваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абва́жванне ср. обве́с м.; обве́шивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абважваць — абважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́жванне н Fаlschwiegen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абва́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго.

Адпускаючы каму-н. тавар, недаважыць.

А. пакупніка.

|| незак. абва́жваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абва́жванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обве́шивание​I абва́жванне, -ння ср.; см. обве́шивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обве́с​I м., разг. (на весах) абва́жванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)