аббраха́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аббрашу́ |
аббрэ́шам |
| 2-я ас. |
аббрэ́шаш |
аббрэ́шаце |
| 3-я ас. |
аббрэ́ша |
аббрэ́шуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аббраха́ў |
аббраха́лі |
| ж. |
аббраха́ла |
| н. |
аббраха́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
аббраха́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аббраха́ць сов., разг.
1. набреха́ть;
2. оговори́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обла́ять сов.
1. (накинуться с лаем — о собаке) разг. набраха́ць, нага́ўкаць (на каго, што), аббраха́ць (каго, што), абга́ўкаць (каго, што);
2. (обругать) прост. абла́яць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)