абаты́са, -ы, мн. -ы, -ты́с, ж.

Настаяцельніца жаночага каталіцкага манастыра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абаты́са

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абаты́са абаты́сы
Р. абаты́сы абаты́с
Д. абаты́се абаты́сам
В. абаты́су абаты́с
Т. абаты́сай
абаты́саю		 абаты́самі
М. абаты́се абаты́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абаты́са ж. аббати́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абаты́са, ‑ы, ж.

Ігумення каталіцкага жаночага манастыра.

[Лац. abbatissa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абатыса 1/16

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

абаты́са

(лац. abbatissa)

настаяцельніца каталіцкага жаночага манастыра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абаты́са

(лац. abbatissa)

настаяцельніца каталіцкага жаночага манастыра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аббати́са абаты́са, -сы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

abbess [ˈæbes] n. абаты́са, настая́цельніца (жаночага кляштара)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

abbess

[ˈæbes]

n.

абаты́са, ігу́меньня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)