абарты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарты́ўны абарты́ўная абарты́ўнае абарты́ўныя
Р. абарты́ўнага абарты́ўнай
абарты́ўнае		 абарты́ўнага абарты́ўных
Д. абарты́ўнаму абарты́ўнай абарты́ўнаму абарты́ўным
В. абарты́ўны (неадуш.)
абарты́ўнага (адуш.)		 абарты́ўную абарты́ўнае абарты́ўныя (неадуш.)
абарты́ўных (адуш.)
Т. абарты́ўным абарты́ўнай
абарты́ўнаю		 абарты́ўным абарты́ўнымі
М. абарты́ўным абарты́ўнай абарты́ўным абарты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абарты́ўны, -ая, -ае (спец.).

1. Які спыняе або рэзка змяняе развіццё якога-н. працэсу, хваробы і пад.

Абартыўныя сродкі.

А. метад.

2. Які недаразвіўся.

Абартыўныя органы раслін.

|| наз. абарты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абарты́ўны мед., биол. аборти́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны на спыненне якога‑н. працэсу, хваробы і пад. Абартыўныя сродкі. Абартыўнае лячэнне.

2. Спец. Які спыніў сваё развіццё ў самым пачатку; недаразвіты. Абартыўныя органы раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарты́ўны

(лац. abortivus = неданошаны, раней часу народжаны)

1) накіраваны на спыненне якога-н. працэсу (напр. хваробы);

2) біял. недаразвіты (напр. а-ыя органы раслін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аборти́вный мед., биол. абарты́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)