абара́нкам

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
абара́нкам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абара́нкам нареч. кре́нделем, кала́чиком;

◊ хвост а. — хвост пистоле́том

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абара́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Булачны выраб з заварнога пшанічнага цеста ў выглядзе кольца.

Купіць дзецям абаранкаў.

2. перан. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад.

Круціць а.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца.

Скруціцца абаранкам.

◊

Абаранкам не завабіш каго (разм.) — ніякімі сродкамі не ўгаворыш.

Дзірка ад абаранка (разм., іран.) — нічога, пустое месца.

Зарабіць на абаранкі (разм., неадабр.) — заслужыць пакаранне за якую-н. правіннасць.

|| прым. абара́начны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абара́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абара́нак абара́нкі
Р. абара́нка абара́нкаў
Д. абара́нку абара́нкам
В. абара́нак абара́нкі
Т. абара́нкам абара́нкамі
М. абара́нку абара́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кала́чиком нареч., разг. абара́нкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абара́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абара́нка абара́нкі
Р. абара́нкі абара́нак
Д. абара́нцы абара́нкам
В. абара́нку абара́нкі
Т. абара́нкай
абара́нкаю		 абара́нкамі
М. абара́нцы абара́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кре́ндель крэ́ндзель, -ля м.;

◊

подста́вить ру́ку кре́нделем падста́віць руку́ абара́нкам;

сверну́ться кре́нделем скруці́цца абара́нкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абара́нак, ‑нка, м.

1. Булачны выраб з заварнога цеста, закручанага кольцам. І любяць дзеда Юрку ўнукі, Яны цалуюць яму рукі, А дзед у плечы іх цалуе І абаранкам патрактуе. Колас.

2. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад. Пазяхае шафёр і моцна-моцна сціскае абаранак руля, каб не прыдрамаць, не прапусціць павароткі. Лынькоў.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца. Скруціцца абаранкам.

•••

Дзірка ад абаранка гл. дзірка.

Зарабіў на абаранкі гл. зарабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пистоле́т пістале́т, -та м.;

◊

держа́ть хвост пистоле́том трыма́ць хвост абара́нкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рчвацца, ску́рчыцца разм. sich krümmen, éinschrumpfen vi (s), sich zusámmenkauern (скруціцца абаранкам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)