абані́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абані́ты абані́тая абані́тае абані́тыя
Р. абані́тага абані́тай
абані́тае		 абані́тага абані́тых
Д. абані́таму абані́тай абані́таму абані́тым
В. абані́ты (неадуш.)
абані́тага (адуш.)		 абані́тую абані́тае абані́тыя (неадуш.)
абані́тых (адуш.)
Т. абані́тым абані́тай
абані́таю		 абані́тым абані́тымі
М. абані́тым абані́тай абані́тым абані́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Абані́ты ’пешчаны, балаваны’ (Касп.), параўн. рус. пск. абанитый ’неслух, свавольны, балаваны, хітры’. Мабыць, абаніты < *абабніты. Параўн. рус. бабнить ’спавіваць’ і рус. арх. банить ’тс’ (абое да баба). Гл. Мартынаў, SlW, 64, і бабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)