абане́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абане́нтка абане́нткі
Р. абане́нткі абане́нтак
Д. абане́нтцы абане́нткам
В. абане́нтку абане́нтак
Т. абане́нткай
абане́нткаю		 абане́нткамі
М. абане́нтцы абане́нтках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абоне́нтка абане́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

consumer [kənˈsju:mə] n.

1. спажыве́ц

2. абане́нт; абане́нтка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

abonentka

ж.

1. абанент (жанчына); абанентка;

2. падпісчыца; карыстальніца абанемента;

abonentka pism kobiecych — падпісчыца на жаночыя выданні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)