абалі́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абалі́цыя |
абалі́цыі |
| Р. |
абалі́цыі |
абалі́цый |
| Д. |
абалі́цыі |
абалі́цыям |
| В. |
абалі́цыю |
абалі́цыі |
| Т. |
абалі́цыяй абалі́цыяю |
абалі́цыямі |
| М. |
абалі́цыі |
абалі́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абалі́цыя
(лац. abolitio = знішчэнне, скасаванне)
1) скасаванне закону, рашэння;
2) юр. прыпыненне крымінальнай справы на стадыі, калі вінаватасць падследнага яшчэ не даказана.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
абалі́цыя
(лац. abolitio = знішчэнне, скасаванне)
1) скасаванне закону, рашэння;
2) юр. прыпыненне крымінальнай справы на стадыі, калі вінаватасць падследнага яшчэ не даказана.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
аболи́ция юр. абалі́цыя, -цыі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)