абало́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абало́нны абало́нная абало́ннае абало́нныя
Р. абало́ннага абало́ннай
абало́ннае		 абало́ннага абало́нных
Д. абало́ннаму абало́ннай абало́ннаму абало́нным
В. абало́нны (неадуш.)
абало́ннага (адуш.)		 абало́нную абало́ннае абало́нныя (неадуш.)
абало́нных (адуш.)
Т. абало́нным абало́ннай
абало́ннаю		 абало́нным абало́ннымі
М. абало́нным абало́ннай абало́нным абало́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абало́нны

1. по́йменный, поёмный;

2. за́боло́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абалоны. Абалонныя землі. Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абало́на, -ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою.

Прылесная балоцістая а.

2. Малады слой драўніны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

|| прым. абало́нны, -ая, -ае.

Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заболо́нный и за́болонный бот. абало́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)