Абака́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Абака́н
Р. Абака́на
Д. Абака́ну
В. Абака́н
Т. Абака́нам
М. Абака́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Абака́н г. Абака́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АБАКА́Н,

горад у Расіі, сталіца Хакасіі, у цэнтр. ч. Мінусінскай катлавіны. Засн. ў 1675. 158,2 тыс. ж. (1994). Прыстань на р. Абакан. Вузел чыг. ліній і аўтадарог. Машынабудаванне (вытв-сць вагонаў, кантэйнераў); дрэваапр., лёгкая, харч. прам-сць.

т. 1, с. 11

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Абака́н м Abakán n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)