абазі́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абазі́нка абазі́нкі
Р. абазі́нкі абазі́нак
Д. абазі́нцы абазі́нкам
В. абазі́нку абазі́нак
Т. абазі́нкай
абазі́нкаю		 абазі́нкамі
М. абазі́нцы абазі́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абазі́нка,

гл. абазіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абази́нка абазі́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазі́ны, ‑аў; адз. абазін, ‑а, м., абазінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. абазінкі, ‑нак; ж.

Народ, які жыве ў Карачаева-Чэркескай аўтаномнай вобласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)