Verbum

анлайнавы слоўнік

абазва́ць, абзаву́, абзаве́ш, абзаве́; абзавём, абзавяце́, абзаву́ць; абзаві́; абазва́ны; зак., каго-што, кім-чым.

Назваць зневажальным імем; даць каму-, чаму-н. мянушку.

А. смаўжом.

|| незак. абзыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абазва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абазва́ць сов. обозва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазва́ць, абзаву, абзавеш, абзаве; абзавём, абзавяце; зак., каго.

Назваць непрыстойным або зневажальным імем; даць каму‑н. мянушку. [Палашка:] — Ён [дзед Аўсей] мяне за-а-ціркай абазваў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абазва́ць (назваць непрыстойным імем) nénnen* vt; (be)schímpfen vt (als A); éinen Spítznamen geben* (каго-н. D);

абазва́ць каго-н. ду́рнем j-n éinen Dúmmkopf nénnen* [als Dúmmkopf beschímpfen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абзыва́ць гл. абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обозва́ть сов., в разн. знач. абазва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абазва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. да абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахрысці́ць, ахрышчу́, ахры́сціш, ахры́сціць; ахры́шчаны; зак., каго-што.

1. гл. хрысціць.

2. кім-чым. Тое, што і абазваць (разм., жарт.).

За доўгі нос яго ахрысцілі насачом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)