абажу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абажу́р абажу́ры
Р. абажу́ра абажу́раў
Д. абажу́ру абажу́рам
В. абажу́р абажу́ры
Т. абажу́рам абажу́рамі
М. абажу́ры абажу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абажу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу лямпы пэўную афарбоўку.

Ружовы а.

|| прым. абажу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абажу́р м. абажу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абажу́р абажу́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абажу́р, ‑а, м.

Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу пэўную афарбоўку. На стале гарэла лямпа пад светлым абажурам і ляжала разгорнутая кніга, якую чытаў настаўнік. Колас.

[Фр. abat-jour.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абажу́р м Líchtschirm m -(e)s, -e, Lámpenschirm m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абажу́р

(фр. abat-jour)

каўпак на лямпе для адлюстравання святла і для засцярогі вачэй ад яго яркасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Абажу́р (БРС) запазычанне праз рус. мову ў XX ст., у рус. з франц. abat‑jour у XVIII ст. У беларускіх слоўніках 20‑х гадоў XX ст. яшчэ канкурыравала з каптур. Гл. Гіст. мовы, 2, 205.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абажур; каптур (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

lampshade [ˈlæmpʃeɪd] n. абажу́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)