Абавязаныя сяляне 1/10; 7/188

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АБАВЯ́ЗАНЫЯ СЯЛЯ́НЕ,

прыватнаўласніцкія сяляне ў Рас. імперыі, якіх паводле ўказа 2.4.1842 памешчык меў права вызваляць ад прыгоннай залежнасці, надзяляць зямлёй у часовае карыстанне, «абавязваючы» павіннасцямі ў форме аброку або паншчыны. Указ не вызначаў памераў зямельных надзелаў, абавязкаў сялян і не абмяжоўваў улады памешчыкаў над імі. Таму становішча абавязаных сялян засталося такое, як і ў прыгонных. З 10 млн. прыгонных сялян мужч. полу да 1855 у катэгорыю абавязаных пераведзена 24 тыс.

т. 1, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

абавя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абавя́заны абавя́заная абавя́занае абавя́заныя
Р. абавя́занага абавя́занай
абавя́занае		 абавя́занага абавя́заных
Д. абавя́занаму абавя́занай абавя́занаму абавя́заным
В. абавя́заны (неадуш.)
абавя́занага (адуш.)		 абавя́заную абавя́занае абавя́заныя (неадуш.)
абавя́заных (адуш.)
Т. абавя́заным абавя́занай
абавя́занаю		 абавя́заным абавя́занымі
М. абавя́заным абавя́занай абавя́заным абавя́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абавя́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абавя́заны абавя́заная абавя́занае абавя́заныя
Р. абавя́занага абавя́занай
абавя́занае		 абавя́занага абавя́заных
Д. абавя́занаму абавя́занай абавя́занаму абавя́заным
В. абавя́заны (неадуш.)
абавя́занага (адуш.)		 абавя́заную абавя́занае абавя́заныя (неадуш.)
абавя́заных (адуш.)
Т. абавя́заным абавя́занай
абавя́занаю		 абавя́заным абавя́занымі
М. абавя́заным абавя́занай абавя́заным абавя́заных

Кароткая форма: абавя́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

феада́льна-абавя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. феада́льна-абавя́заны феада́льна-абавя́заная феада́льна-абавя́занае феада́льна-абавя́заныя
Р. феада́льна-абавя́занага феада́льна-абавя́занай
феада́льна-абавя́занае		 феада́льна-абавя́занага феада́льна-абавя́заных
Д. феада́льна-абавя́занаму феада́льна-абавя́занай феада́льна-абавя́занаму феада́льна-абавя́заным
В. феада́льна-абавя́заны (неадуш.)
феада́льна-абавя́занага (адуш.)		 феада́льна-абавя́заную феада́льна-абавя́занае феада́льна-абавя́заныя (неадуш.)
феада́льна-абавя́заных (адуш.)
Т. феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занай
феада́льна-абавя́занаю		 феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занымі
М. феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занай феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АСЬЕ́НДА

(ісп. hacienda),

буйное памесце ў большасці лац.-амер. краін. Пачалі стварацца пасля захопу ісп. каланізатарамі зямель карэннага насельніцтва. У канцы 16 — пач. 17 ст. ператварыліся ў спадчынныя феад. памесці, да якіх былі прымацаваны індзейцы, абавязаныя працаваць на памешчыкаў. У цяперашні час асьенды — асн. тып буйнога зямельнага ўладання.

т. 2, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)