аба́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак. (разм.).

1. Пра мужчыну: пераняць некаторыя жаночыя рысы характару, стаць дробязным.

2. Пра жанчыну: стаць неахайнай, перастаць сачыць за сабой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аба́біцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аба́блюся аба́бімся
2-я ас. аба́бішся аба́біцеся
3-я ас. аба́біцца аба́бяцца
Прошлы час
м. аба́біўся аба́біліся
ж. аба́білася
н. аба́білася
Загадны лад
2-я ас. аба́бся аба́бцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час аба́біўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абабі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіцца, адбіцца, адпасці (пра рэчы, тынк і пад.).

2. перан. Звыкнуцца з чым-н., перастаць заўважаць дрэннае.

За столькі год абабіліся, дык і зараз церпім.

|| незак. абабіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абабі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абаб’ю́ся абаб’ё́мся
2-я ас. абаб’е́шся абаб’яце́ся
3-я ас. абаб’е́цца абаб’ю́цца
Прошлы час
м. абабі́ўся абабі́ліся
ж. абабі́лася
н. абабі́лася
Загадны лад
2-я ас. абабі́ся абабі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абабі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аба́біцца сов., разг. оба́биться

абабі́цца сов.

1. оби́ться; (отвалиться — ещё) отби́ться;

2. (удалить грязь, снег) отряхну́ться, оби́ться;

3. (о колосьях и т.п.) оби́ться, обмолоти́ться;

4. (о дороге) обката́ться, уката́ться; уе́здиться;

5. разг. (привыкнуть к чему-л.) притерпе́ться, обвы́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм.

1. Пераняць некаторыя жаночыя рысы характару (пра мужчыну).

2. Перастаць сачыць за сабою, апусціцца, агрубець (пра жанчыну).

абабі́цца, ‑б’ю́ся, ‑б’е́шся, ‑б’е́цца; ‑б’ёмся, ‑б’яце́ся; зак.

1. Аказацца пашкоджаным; адбіцца, адпасці (пра тынк і пад.). // Пашарпацца, знасіцца па краях (пра адзенне).

2. перан. Прывыкнуць да чаго‑н., перастаць заўважаць дрэннае, ацярпецца. [Галубіцкі:] За сваю бытнасць я прывык ужо да праборак, абабіўся. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обби́ться разг. абабі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оба́биться сов., разг. аба́біцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабіва́цца, ‑аецца; зак.

Абабіцца — пра ўсё, многае. Тынк паабіваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оби́ться абі́цца, мног. паабіва́цца, абабі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)