абабра́ць, абабяру́, абабярэ́ш, абабярэ́; абабяро́м, абабераце́, абабяру́ць; абабяры́; абабра́ны; зак.

1. што. Зняць, сабраць плады з чаго-н.

А. агрэст з куста.

2. каго-што. Абакрасці, забраць усё, што ёсць.

Суседа абабралі да ніткі.

3. што. Зняць лушпінне з чаго-н.

А. бульбіну.

|| незак. абабіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абабіра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абабра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абяру́ абяро́м
2-я ас. абярэ́ш абераце́
3-я ас. абярэ́ абяру́ць
Прошлы час
м. абабра́ў абабра́лі
ж. абабра́ла
н. абабра́ла
Загадны лад
2-я ас. абяры́ абяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абабра́ўшы

Крыніцы: biryla1987, krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абабра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абабяру́ абабяро́м
2-я ас. абабярэ́ш абабераце́
3-я ас. абабярэ́ абабяру́ць
Прошлы час
м. абабра́ў абабра́лі
ж. абабра́ла
н. абабра́ла
Загадны лад
2-я ас. абабяры́ абабяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абабра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абабра́ць сов., разг.

1. (плоды и т.п.) обобра́ть;

2. (снять скорлупу, кожуру) очи́стить, облупи́ть;

3. (обокрасть) обобра́ть;

◊ а. да ні́ткі — обобра́ть до ни́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абабра́ць, абяру, абярэш, абярэ; абяром, абераце; заг. абяры; зак., каго-што.

1. Зняць плады з дрэва, куста і пад. Абабраць яблыкі. Абабраць маліны. // Вызваліць ад пладоў. Абабраць яблыню. Абабраць сад. // Пазнімаць рукамі што‑н. з чаго‑н. Моніч, адабраў з плашча салому, што начаплялася ў брычцы. Бажко. // Сабраць што‑н., беручы жменямі, зграбаючы ў што‑н. Абабраць муку з пода. Абабраць рой у раёўню.

2. Абакрасці, абрабаваць каго‑н. ці абабраць што‑н. ашуканствам, пазабіраць што‑н. у каго‑н. [Андрэй:] — Паны вязуць нарабаванае дабро... Сялян нашых абабралі... Чарот.

3. Разм. Пасля пошукаў спыніцца на чым‑н., выбраць каго‑, што‑н. Абабраць месца для маёркі. Абабраць спосаб жыцця. □ З паклонам і павагай [жаніхі] будуць прыязджаць у яе [Эльзы] маёнтак, і яна абярэ сабе самага знатнага і прыгожага. Шчарбатаў.

4. Абрэзаць, зняць лушпінне з чаго‑н. Абабраць бульбіну. Абабраць апельсін.

•••

(Абабраць) да ніткі гл. нітка.

Абабраць як ліпку — тое, што і абадраць як ліпку (гл. абадраць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абабра́ць

1. (сабраць) pflücken vt; rúpfen vt, ábsammeln vt;

абабра́ць я́гады alle Béeren ábsammeln;

2. разм (абрабаваць) plündern vt, áusplündern vt, bestéhlen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аблапо́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго-што (разм.).

Ашукаць з карыслівай мэтай, абабраць.

|| незак. аблапо́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблаташы́ць, -ташу́, -то́шыш, -то́шыш; -то́шаны; зак., што (разм.).

Хаатычна абабраць, абарваць плады з дрэў, дапускаючы глум.

А. яблыкі.

А. сад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обобра́ть сов., разг.

1. (собрать) абабра́ць, мног. паабіра́ць;

обобра́ть я́годы с куста́ абабра́ць (паабіра́ць) я́гады з куста́;

2. (ограбить) абабра́ць, мног. паабіра́ць, абадра́ць, мног. паабдзіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абабра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абабраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)