Русь ист. Русь, род. Русі́ ж.;

Ки́евская Русь Кі́еўская Русь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Русь (род. Русі́) ж., ист. Русь;

Кі́еўская Р. — Ки́евская Русь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

русь

Том: 30, старонка: 485.

30-485_2786_%D0%A0%D1%83%D1%81%D1%8C.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Кі́еўская Русь ист. Ки́евская Русь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Ки́евская Русь ист. Кі́еўская Русь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ruś

гіст. Русь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

правасла́ўе, ‑я, н.

Разнавіднасць хрысціянскай рэлігіі, веравызнанне, якое перайшло з Візантыі ў Старажытную Русь і было афіцыйнай рэлігіяй у царскай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вара́гі, ‑аў; адз. вараг, ‑а, м.

Старажытнаруская назва жыхароў Скандынавіі, якія ў 9–10 стст. рабілі паходы на Русь для гандлю і рабаўніцтва, а таксама служылі ў княжацкіх дружынах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спусташа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да спусташэння, нясе спусташэнне. Спусташальная паводка. □ [Кузьма Чорны] думаў пра свой народ, пра сваю краіну, якой .. пагражаў спусташальны ваенны агонь. Кудраўцаў. Неўзабаве Русь падверглася спусташальнаму пападу.. Батыя. Чамярыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Русі́ны ’назва ўкраінцаў заходнеўкраінскіх зямель, найбольш распаўсюджаная ў час іх знаходжання пад аўстра-венгерскім гнётам’ (ТСБМ). Укр. ру́син, рус. руси́н, польск. rusin. Вытворнае ад Русь (гл. рускі) (Фасмер, 3, 520; Дулічэнка, Язык культуры, 439–453).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)