прыручэ́нне ср.

1. прируче́ние, одома́шнение;

2. перен., разг. прируче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыручэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыручаць — прыручыць і прыручацца — прыручыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго (што).

Прыручыць да выканання волі чалавека, зрабіць ручным, паслухмяным.

П. дзікага кабана. П. нелюдзімага юнака (перан.).

|| незак. прыруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыручэнне жывёл

т. 13, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

одома́шнение прыручэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прируче́ние прям., перен. прыручэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одома́шнивание адама́шніванне, -ння ср., прыручэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даместыка́цыя

(ад лац domesticus = дамашні)

прыручэнне дзікіх жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прико́рмка ж., разг.

1. (действие) прыручэ́нне, -ння ср., прыко́рмліванне, -ння ср.; прына́джванне, -ння ср.; падко́рмліванне, -ння ср.; см. прика́рмливать;

2. (то, чем прикармливают) прыко́рм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́рмливание

1. (приручение — о животных) прыручэ́нне, -ння ср., прыко́рмліванне, -ння ср.; прына́джванне, -ння ср.;

2. (кормление в дополнение к чему-л.) прыко́рмліванне, -ння ср., падко́рмліванне, -ння ср.;

прика́рмливание грудно́го ребёнка ка́шей прыко́рмліванне грудно́га дзіця́ці ка́шай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)