be under fire

а) быць пад варо́жым абстрэ́лам

б) быць прадме́там напа́дак або́ абвінава́чаньняў

catch fire —

а) загарэ́цца, заня́цца агнём

б) запалі́цца (энтузія́змам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ungula

[ˈʌngjələ]

n., pl. -lae

1) капы́т -а́ m.

2) кі́пець, но́гаць -ця m.; капцю́р, кіпцю́р -а́ m.

3) Geom. зрэ́заны ко́нус або́ цылі́ндр

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wedding

[ˈwedɪŋ]

1.

n.

1) шлюб -у m.

2) вясе́льле n.

2.

adj.

вясе́льны

wedding cake — вясе́льны карава́й або́ торт

wedding dress — шлю́бная суке́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

western

[ˈwestərn]

1.

adj.

1) захо́дні

2) у захо́дняй ча́стцы

2.

n. informal

вэ́стэрн -у m. (каўбо́йскі фільм або́ апавяда́ньне з жыцьця́ амэрыка́нскага За́хаду)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

academic

[,ækəˈdemɪk]

1.

adj.

1) акадэмі́чны; навуко́вы

academic research — навуко́выя дасьле́дваньні

2) тэарэты́чны

an academic question — тэарэты́чнае пыта́ньне

2.

n.

студэ́нт або́ прафэ́сар унівэрсытэ́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

filth

[fɪlӨ]

n.

1) бруд -у m., адкі́ды pl., сьме́цьце n.

2) непрысто́йныя сло́вы або́ ду́мкі; нікчэ́мнасьць f., мара́льны бруд, мара́льная сапсава́насьць, разбэ́шчанасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flyblow

[ˈflaɪbloʊ]

1.

n.

мушы́нае я́йка або́ ля́рва (на мя́се)

2.

v.t. flyblew, -blown, -blowing

1) кла́сьці я́йкі (пра му́ху)

2) псава́ць, зага́джваць, заража́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кале́ктар

(п.-лац. collector = збіральнік)

1) установа, якая займаецца зборам і размеркаваннем чаго-н. па падведамасных арганізацыях (напр. бібліятэчны к.);

2) шырокі канал або труба для збору і адводу вадкасці або газаў, якія паступаюць з іншых каналаў або труб (каналізацыйны к);

3) вузел электрычнай машыны, дзе адбываецца ператварэнне пераменнага току ў пастаянны;

4) падземная галерэя, якая пракладваецца пад паверхняй вуліц для ўкладкі кабеляў або труб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АЎТАМАТЫ́ЗМ

(ад грэч. automatos самадзеючы, самаадвольны),

1) у фізіялогіі — здольнасць клетак, органаў або ўсяго арганізма да рытмічнай дзейнасці без уздзеяння знешніх пабуджальных фактараў. Аснова аўтаматызму — цыклічнасць метабалічных працэсаў у клетках або дзейнасць сістэм узбудлівых клетак (нерв., мышачных). Аўтаматызм актаў паводзін чалавека і жывёл спалучаны з выпрацаваннем дынамічнага стэрэатыпу ўмоўных рэфлексаў, што з’яўляецца асновай прыстасавання арганізма да пастаянных фактараў знешняга асяроддзя. У высокаразвітых жывёл аўтаматызм праяўляецца і ў выглядзе стэрэатыпных дзеянняў (напр., рухі канечнасцяў, шыі, тулава пры хадзе), паслядоўнасць якіх вызначаецца работай адпаведных аддзелаў цэнтральнай нервовай сістэмы.

2) У псіхалогіі — міжвольныя або бессвядомныя дзеянні. Адрозніваюць аўтаматызм «першасны» (міжвольныя дзеянні, што ўзнікаюць у філагенезе, функцыянаванне прыродных, безумоўна-рэфлекторных праграм) і «другасны» (бессвядомыя дзеянні, якія фарміруюцца ў выніку навучання ці індывід. вопыту). Агульныя іх рысы — адсутнасць кантролю свядомасці за спосабам выканання дзеяння. Разузгадненне мэты і выніку дзеяння выклікае пераход кантролю свядомасці з мэты на спосаб выканання дзеяння, але магчымыя памылкі пры паўторным разгортванні свядомай арыенціроўкі звычайна парушаюць аўтаматызм і могуць прывесці да т.зв. «дэзаўтаматызацыі». У норме аўтаматызм з’яўляецца састаўной часткай свядома рэгулюемага дзеяння, самастойнае існаванне аўтаматызму сведчыць аб паталогіі. Вылучаюцца таксама аўтаматызм маторны, моўны і інтэлектуальны. Аўтаматызм, які стаў патрэбнасцю індывіда, наз. прывычкай. Сістэма такіх прывычак вызначае характар, а сістэма аўтаматызму мыслення — стыль мыслення чалавека.

Літ.:

Обшая психология. 2 изд. М., 1986;

Рубинштейн С.Л. Основы обшей психологии. Т. 1—2. М., 1989.

Т.У.Васілец (А. у псіхалогіі).

т. 2, с. 115

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЭРА́ЦЫЯ

(франц. aration ад грэч. aēr паветра),

1) натуральнае (абмен з атмасферай) або штучнае насычэнне вады атм. паветрам пры дапамозе тэхн. сродкаў у спец. збудаваннях (аэратэнках) або праз устараненне перашкод (лёд, масляная плёнка і да т.п.) натуральнаму доступу паветра да паверхні вады. Ажыццяўляецца распырскваннем вады ў паветры або прадзіманнем яе паветрам з мэтай насычэння атм. кіслародам. Выкарыстоўваецца пры апрацоўцы пітной і тэхн. вады, біялагічнай ачыстцы сцёкавых водаў у мэтах прадухілення замораў рыб і інш. жывых арганізмаў у прыродных і штучных вадаёмах, паляпшэння ўмоў існавання жывых арганізмаў у штучных збудаваннях і асяроддзях.

2) Газаабмен глебавага паветра з атмасферным. Адбываецца прыродным шляхам. Залежыць ад паветрапранікальнасці глебы і яе вільготнасці. Пры аэрацыі кісларод трапляе з атмасферы ў глебу і часткова прадуцыруецца рознымі глебавымі арганізмамі, што забяспечвае дыханне каранёў раслін, глебавых жывёл і аэробных мікраарганізмаў, спрыяе мінералізацыі і засваенню арган. рэчываў. Неабходная для паспяховага росту і развіцця раслін і глебавых жывёл. Паляпшаецца рознымі спосабамі апрацоўкі і меліярацыі глебы (дрэнаж, рыхленне і інш.).

3) Аэрацыя збудаванняў — арганізаваная натуральная вентыляцыя памяшканняў. Забяспечваецца за кошт рознасці шчыльнасцяў вонкавага і ўнутранага паветра, а таксама ўздзеяння ветру на сцены і пакрыцці збудаванняў. Вонкавае паветра паступае ў памяшканне праз вокны (праёмы) у яго ніжняй частцы і выцясняе цёплае і забруджанае паветра праз праёмы і аэрацыйныя ліхтары ў верхняй частцы. Аэрацыя выкарыстоўваецца гал. чынам у вытв. памяшканнях са значным выдзяленнем цеплыні.

т. 2, с. 175

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)