ско́са прысл., ско́сы (пра позірк) schíefer Blick, Séitenblick m -(e)s, -e;

паглядзе́ць на каго-н. ско́са j-n von der Séte [schief] ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчэ́лепы мн. заал. Kíemen pl;

◊

узя́ць каго-н. за шчэ́лепы j-n zur Réde stéllen; j-m das Mésser an die Kéhle sétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

антыпа́тыя ж. Antipathíe f -, Ábneigung f -; Wíderwille(n) m -(n)s;

мець антыпа́тыю да каго-н., чаго-н. éine Ábneigung háben (gegen A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

варо́жа прысл., варо́жы féindselig; féindlich (gesínnt);

варо́жыя дзе́янні Féindseligkeiten pl;

варо́жыя адно́сіны féindselige Bezíehungen;

ста́віцца да каго-н варо́жа j-n féindselig behándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абуча́ць канц. léhren vt; unterríchten vt, áusbilden vt (чаму-н. in D); béibringen* vt (каго-н. D); ánlehren vt (на прадпрыемстве); гл. навучыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заступа́ць, заступіць (на працу, замяніўшы каго-н.) áblösen vt, an j-s Stélle tréten*;

заступа́ць даро́гу каму-н. j-m den Weg verstéllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навербава́ць, ‑вярбую, ‑вярбуеш, ‑вярбуе; зак., каго-што.

1. Завербаваць у нейкай колькасці. [Кухта:] — Хачу прасіць, каб дазволілі навербаваць тысячы дзве рабочых на перыферыі. Карпаў.

2. Стварыць, арганізаваць шляхам вярбоўкі. Навербаваць войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагле́дзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Уважліва наглядаючы, заўважыць, знайсці; прыгледзець з якой‑н. мэтай. Яшчэ ідучы ў лес, нагледзеў сабе мясціну дзядзька Марцін, дзе дроў было многа. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і назрэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; каго-што.

1. Зрэзаць, спілаваць вялікую колькасць чаго‑н. Назразаць дрэў. Назрэзваць каласоў.

2. Разм. Паставіць нездавальняючую адзнаку на экзамене многім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм. Палячыць крыху, не вылечыць канчаткова. [Хлопец:] — Калі адступалі, мяне ранілі ў нагу, і я астаўся. Сяляне мне дасталі доктара, ён мяне падлячыў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)