Verbum

забрыта́ць гл. брытаць.

забры́тваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго.

Тое, што і брытаць.

забры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго.

Прызнаць годным да вайсковай службы.

◊

Забрыць лоб каму (уст.) — узяць у салдаты.

|| незак. забрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

забудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Пасяліўшыся, паставіць будынкі.

З. на краі вёскі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць забудаваным.

Участкі забудаваліся дачамі.

|| незак. забудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.

забудо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто будуецца, забудоўваецца на адведзеным участку.

Індывідуальныя забудоўшчыкі.

Завод-з.

|| ж. забудо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

забулды́га, -і, мн. -і, -ды́г, м. (разм., пагард.).

Шалапутны чалавек, які спіўся, вядзе амаральнае жыццё.

забуртава́ць гл. буртаваць.

забуці́ць гл. буціць.

забы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бу́дзься; зак.

1. Тое, што і забыць (разм.).

З. прозвішча знаёмага.

З. пра даручэнне.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не захавацца ў памяці.

Тое здарэнне ўжо амаль забылася.

|| незак. забыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.