зурна́ч, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на зурне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для заваркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льшчык, ‑а, м.

Спец. Майстар, які займаецца залачэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́льшчык, ‑а, м.

Спец. Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарубцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які зажыў, зарубцаваўся. Зарубцаваная рана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за скурай; падскурны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядзьма́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вядзьмарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́зніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вязня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяндля́р, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вэнджаннем мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)