завалі́цца разм

1. (упасці за што-н) hínter etw. (A) fállen* vi (s);

кні́га завалі́лася за ша́фу das Buch ist hínter den Schrank gefállen;

2. (абваліцца) éinstürzen vi (s), éinfallen* vi (s);

3.: разм

завалі́цца спаць sich schláfen légen; sich aufs Ohr légen;

◊ я́блыкаў там – хоць завалі́ся Äpfel gibt es dort in Méngen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сякі́-такі́ займ разм

1. (некаторы) gewíss;

там ёсць сякі́-такі́я-сякі́-такі́я за́пісы dort gibt es gewísse Notízen;

сякі́-такі́я-сякі́-такі́я ве́ды éinige [wénige] Kénntnisse;

2. (нязначны) únbedeutend, geríngfügig; únerheblich;

я ма́ю не́калькі сякі́-такі́х-сякі́-такі́х заўваг ich hábe ein paar únbedeutende Bemérkungen;

3. (які заўгодна) írgendéin, belíebig, der érste Béste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Кві́га ’кукіш’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. figa ’кукіш’ (там жа, 454): © > хв > кв (апошні пераход — характэрны ўплыў літоўскай фанетыкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клаўсю́к ’непісьменны, цёмны чалавек’ (Сл. паўн.-зах.) з літ. klaustukas ’хто любіць падслухоўваць’ (там жа, 473). Гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Няўга́дніна (неўгадніна) ’нешта недарэчнае’ (свісл., Сл. ПЗБ), сюды ж неўгаднік ’абманшчык’ (там жа), нывгадь ’немаведама’ (Сл. Брэс.). Да угадаць, гадаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мыслі́цель ’мудрэц, філосаф’ (ТСБМ). З рус. мысли́тель (Крукоўскі, Уплыў, 38 і 57). Аналагічна мыслі́цельны, мы́сліцца, мы́слімасць, мы́слімы (Крукоўскі, там жа, 58).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Немазна́ць ’немаведама’: Немазнаць што там робяць (Ян.). Хутчэй за ўсё ў выніку субстытуцыі (падмены) другога элемента ў спалучэнні немавесць дзеясловам знаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лупляке́ ’маслякі’ (дзятл., Сл. ПЗБ), лупякі́, лупяке́ ’тс’ (лід., навагр., дзятл., там жа; навагр., Сцяшк.). Да лупі́ць 1. Параўн. таксама лупе́нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́чыкі ’трэскі, стружка з ляшчыны’ (зэльв., Сл. ПЗБ), лы́чына ’палоска лубу з карой’ (в.-дзв., там жа). Да лыка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́лечка ’качаня’ (Мат. Гом.); ’качанятка, часам куранятка’ (Янк. II). Згодна Янкоўскаму (там жа), памянш.-ласк. ад падзыўнога вуль-вуль-вуль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)