разве́дать сов., в разн. знач. разве́даць, вы́ведаць;
разве́дать о чьи́х-л. наме́рениях разве́даць пра чые́-не́будзь наме́ры;
разве́дать но́вые месторожде́ния поле́зных ископа́емых разве́даць но́выя радо́вішчы кары́сных вы́капняў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
по-ребя́чески и по-ребя́чьи нареч.
1. (по детски) па-дзіця́чаму, па-дзіця́чы;
2. перен. па-дзяці́наму;
сде́лать по-ребя́чески что́-л. зрабі́ць па-дзяці́наму што-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
остано́вка ж.
1. (действие) спыне́нне, -ння ср.;
2. (перерыв) перапы́нак, -нку м.;
3. (место остановки транспорта) прыпы́нак, -нку м.;
◊
остано́вка за чем-л. затры́мка за чым-не́будзь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
отсоедини́ть сов.
1. (отделить) аддзялі́ць;
отсоедини́ть трубу́ от чего́-л. аддзялі́ць трубу́ ад чаго́-не́будзь;
2. (отключить) адключы́ць;
отсоедини́ть телефо́н адключы́ць тэлефо́н;
3. (отцепить прицепное орудие) адчапі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
то́нкость в разн. знач. то́нкасць, -ці ж.;
то́нкость волокна́ то́нкасць валакна́;
знать что́-л. до то́нкостей ве́даць што-не́будзь да то́нкасцей;
◊
вдава́ться в то́нкости удава́цца ў то́нкасці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кантэ́нтны, кантэ́тны ’задаволены’ (Федар. 2; КЭС, лаг.), ст.-бел. контентъ (XVI ст.) ’тс’. Запазычана са ст.-польск. kontent < лац. contentus ’задаволены, які абмяжоўваецца чым-небудзь’ (Слаўскі, 2, 435).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Не́тшта ’вельмі многа, мноства’ (Шат., Жд. 1), нётшто ’многа’ (Жд. 1). Відаць, з нет (гл.) і што, параўн. до нет, на нет ’пра вышэйшую ступень чаго-небудзь’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мы́чыць, драг. мычыты ’часаць ільновалакно на драўляным грэбені (на мычкі ’абчасаныя на грэбені і скручаныя скруткам жмені ільновалакна’) (Нас., Клім., Юрч.), ’папіхаць кім-небудзь’ (Нас.). Да мыкаць? (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́ры ’гульня’: «Той, хто водзіць з завязанымі хусткай вачыма, ходзіць па хаце з распрасцёртымі рукамі і стараецца каго‑небудзь злавіць» (Нар. словатв.). Параўн. курмыш (гл.). Да кура (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)