Кірпічы́на ’цагліна’ (Сл. паўн.-зах., Нар. словатв.). Гл. кірпіч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лату́ты ’ласункі, прысмакі’ (слаўг., Нар. словатв.). Да лантуты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Ледзіна́, міёр. лідзіна ’льдзіна’ (Нар. словатв.). Да лёд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́кач ’палахлівец’ (пін., Нар. лекс.). Да ляк© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лубе́ц ’залубянелая аўчына’ (Нар. Гом.). Да луб1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́хта ’балбатуха, пляткарка’ (дзярж., Нар. сл.). Да лы́хтаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́хтаць ’пляткарыць’ (дзярж., Нар. сл.). Да ла́хаць, ла́хтаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малашэбніца ’чараўніца’ (маз., Нар. Гом.). З рус. волшебница ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масцёвы ’пародзісты’ (чэрв., Нар. лекс.). Да масць ’адборная парода’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэмэ́каць ’абзывацца (аб авечках)’ (Нар. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. мэкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)