to mnie nie urządzać — мяне гэта не задавальняе; мне гэта не падыходзіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Suus rex reginae placet
Кожнай царыцы падабаецца свой цар.
Каждой царице нравится свой царь.
бел. Князь да княгіні, а кожнаму міла свая Кацярына.
рус. Князю княгиня, крестьянину Марина, а всякому своя Катерина (мила). Всякому мужу своя жена милее. Всякому своя милая хороша. Чья жена хороша, а мне своя мила. Фетинья стара, да Федоту мила.
фр. A chacun sa chacune (Каждому своя [подружка]).
англ. Every man to his taste (У каждого человека свой вкус).
нем. Jeder hat das Seine lieb (Каждому своё мило).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Kanál
m -s, Kanäle
1) кана́л
2) фарва́тэр, прахо́д
◊ ich hábe den ~ voll — разм. з мяне́ гэ́тага хо́піць, мне гэ́та надаку́чыла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kítzeln
1.
vt
1) казыта́ць
den Gáumen ~ — раздражня́ць апеты́т
2) ліслі́віць (перад кім-н.)
2.
vimp
es kítzelt mich — мне ко́зытна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lieb
a мі́лы, дарагі́, любі́мы
es ist mir ~ — мне прые́мна
~ behálten* — любі́ць паране́йшаму [як і ране́й], не разлюбі́ць
~ gewínnen* — палюбі́ць, пакаха́ць
~ háben* — любі́ць, каха́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
versäumen
vt
1) упуска́ць, спазня́цца
den Zug ~ — спазні́цца на цягні́к
ich hábe nichts zu ~ — мне няма́ куды́ спяша́цца
2) прагу́льваць, прапуска́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
egál
1) ро́ўны, адно́лькавы
2) абыя́кавы
es ist mir ganz ~ — мне ўсё ро́ўна
2.
adv ро́ўна, раўнаме́рна
etw. ~ schnéiden* — ро́ўна нарэ́заць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вільго́тны, ‑ая, ‑ае.
Насычаны, пакрыты вільгаццю; мокры. Плуг шуршэў пад скібаю, раскідаў вільготную зямлю на крыгі-кавалкі.Баранавых.— Мне цёпла, — адказаў хлапец і, зняўшы вушанку, прыгладзіў вільготны чуб.Кулакоўскі.// У якім залішне многа вільгаці; сыры. Вільготны склеп. Вільготны клімат. □ Нізкая вільготная мясцовасць змянілася ўзвышанай.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зяво́к, зяўка і зевака, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. зяваць (у 1 знач.), а таксама гук, які пры гэтым узнікае. Пачуўся зявок.
2.Разм. Недагляд, промах. — І можа як кару мне за той зявок, доўга-доўга, як не праз усю ноч, не прыходзілі мяне змяняць.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)