Verbum

маўча́нне н. Schwéigen n -s, Stíllschweigen n-s;

абысці́ маўча́ннем што-н. etw. stíllschweigend [mit Schwéigen] übergéhen*;

пару́шыць маўча́нне das Schwéigen bréchen*;

◊

маўча́нне – знак зго́ды ́≅ wer schweigt, stimmt zu

му́сіць

1. (быць абавязаным зрабіць што-н.) müssen*, sóllen*;

ты му́сіш гэ́та вы́канаць du musst das erfüllen;

2. у знач. пабочн. сл. (мабыць, напэўна) vielléicht; ánschéinend; wahrschéinlich

нае́здзіць

1. (дарогу) fáhrbar máchen; éinfahren* vt;

2. (праехаць пэўны час, адлегласць) éine bestímmte Zeit [Strécke] fáhren*;

3. разм. (зарабіць, нажыць што-н. яздой) durch Fáhren etw. verdíenen

нала́дзіцца

1. in Gang [Órdnung] kómmen*, ánlaufen* vi;

рабо́та нія́к не нала́дзіцца die Árbeit will nicht recht ánlaufen*:

2. (прыладзіцца рабіць што-н.) sich gut éinrichten, sich régeln

нарасхва́т прысл. разм.:

тава́р раскупля́ўся нарасхва́т die Wáre fand réißenden Ábsatz, die Wáre ging weg wie wárme Sémmeln;

браць што-н. нарасхва́т sich um etw. (A) réißen*

грунто́ўна прысл. gründlich, von Grund aus;

ве́даць што-н. грунто́ўна etw. grüdlich kénnen*; etw. aus dem Efféff verstéhen* (разм.);

2. (парадкам, досыць, дастаткова, як належыць) tüchtig, gehörig

дапуска́цца

1. (мець дазвол рабіць што-н.) Zútritt háben (zu D); Zúgang háben (zu D - да сакрэтных дакументаў і пад.);

2. (дазваляцца) zúgelassen* [gestáttet, erláubt] wérden; genéhmigt wérden (афіц..)

разгле́дзець

1. (заўважыць) erkénnen* vt; unterschéiden* vt (распазнаць);

2. (абмеркаваць) prüfen vt; erörtern vt; Betráchtungen ánstellen (што-н. über A) (абдумаць);

разгле́дзець спра́ву юрыд. éine Sáche verhándeln

раздзялі́ць, раздзяля́ць

1. téilen vt; vertéilen vt, zertéilen vt, éinteilen vt;

раздзялі́ць на ро́ўныя ча́сткі gléichmäßig vertéilen [éin teilen, áufteilen];

2. (зведаць што-н разам з кім-н.) téilen vt

разду́мацца, разду́мвацца

1. (абдумаць шмат што) überlégen vt; náchdenken* vt;

2. (змяніць думку) sich (D) etw. ánders überlégen, séine Ánsicht ändern, sich éines ánd(e)ren besínnen*