Verbum

разга́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж. (разм.).

Тое, што і развіліна.

Р. старога дрэва.

На разгаліне дарог спынілася машына.

разжа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Выклікаць у каго-н. пачуццё жалю.

|| незак. разжа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

разлітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Распаяць.

|| незак. разліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разліто́ўванне, -я, н.

размача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Растрапаць, раздзяліць на валокны.

Р. канец вяроўкі.

|| незак. размача́льваць, -аю, -аеш, -ае.

раз’ю́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).

Давесці да ярасці, шаленства.

Р. звера.

|| незак. раз’ю́шваць, -аю, -аеш, -ае.

раска́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. расказаць.

2. Тое, што і аповед.

Усе слухалі р. старога рыбака.

распява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. распець.

2. што і без дап. Спяваць гучна, весела.

Р. вясёлыя песні.

растармасі́ць, -машу́, -мо́сіш, -мо́сіць; -мо́шаны; зак., каго (што) (разм.).

1. Тармосячы, разбудзіць, раскатурхаць.

2. перан. Прымусіць дзейнічаць, разварушыць, расшавяліць.

расчарава́нне, -я, н.

Пачуццё, стан незадаволенасці, выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі; страта веры ў каго-, што-н.

Глыбокае р.

расшы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́ецца; зак.

Распароцца (пра што-н. сшытае).

Накідка расшылася.

|| незак. расшыва́цца, -а́ецца.