Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Бувальні́ца ’палатно з прымессю або поўнасцю з куплёных ці баваўняных нітак’ (Касп.), бува́льніца ’баваўняныя ніткі ў матках’ (Жд.). Праз «стадыю» *бовальніца метатэзай з *бавольніца, а гэта да ба́волна, ба́ваўна, баво́ўна (гл.). Краўчук, БЛ, 1975, 7, 66.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Біто́н. Рус.бидо́н, укр.бідо́н. Запазычанне з франц.bidon ’тс’ (а гэта з сканд.bida ’ваза’ абогрэч.*bithôn ’бочка’; Шанскі, 1, Б, 116; БЕР, 1, 46, прыводзіць і візант.πίθον як магчымую крыніцу франц. слова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валёнак (БРС), валінцы (Шн., 3). Рус.валенок, укр.валянки ’суконныя нагавіцы’, бел.ва́ленка, валёнка, ва́лянка ’хустка або шапка з воўны’ (КЭС). Да валены < валіць ’вырабляць з воўны’. Параўн. Рудніцкі, 1, 301, 303; Шанскі, 1, В, 10.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́емка (БРС), вы́емка, вы́ем, вы́емак ’тс’ (Яшк.). Рус.вы́емка, укр.ви́імка. Ад вы́ем (бязафікснага ўтварэння ад выѭти ’выняць’, выиму; гл. Шанскі, 1, В, 222) або непасрэдна з тым жа суфіксам ад асновы цяпер. часу гэтага дзеяслова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вільжэ́ць1 ’рабіцца вільготным’ (Нас.). Утворана ад (незафіксаванага) прыметніка *вільгі, які ўзыходзіць да ст.-польск.wilgi ’сыры, мокры, вільготны’ < польск.wilż ’вільгаць’.
Вільжэ́ць2 ’слабець (аб марозе)’ (Нас.) з’яўляецца пераносным або ўтвораным ад ві́льгаць ’адліга’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Геало́гія ’геалогія’ (БРС). Рус.геоло́гия, укр.геоло́гія. Паводле Фасмера (1, 402), запазычанне з польск.geologiaаболац.geologia (< грэч.). Шанскі (1, Г, 54) мяркуе, што рус.геоло́гия < ням.Geologie (а гэта — утварэнне на базе грэч. элементаў).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Драпірава́ць ’драпіраваць’ (БРС). Рус.драпирова́ть, укр.драпірува́ти. Бел. і ўкр. словы ўзяты з рус. мовы. У рус. мове гэта запазычанне з ням.drapieren (< франц.) або непасрэдна з франц.draper. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 186.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дэмакра́тыя ’дэмакратыя’ (БРС). Рус.демокра́тия, укр.демокра́тія. Лічыцца запазычаннем з франц.démocratieабоням.Demokratie (< лац. < грэч.). Гл. Фасмер, 1, 498; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 67. Але націск лепш тлумачыць польск. уплывам (параўн. польск.demokracja).