фіта...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «расліна», напрыклад: фітапаталогія, фітафтора.
[Ад грэч. phytón — расліна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хутка...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову хуткі, напрыклад: хуткабежны, хуткакрылы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыкла...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае слову «цыклічны», напрыклад: цыклаграфія, цыклатрон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэх...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «цэхавы», напрыклад: цэхкамітэт, цэхмайстар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эвака...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «эвакуацыйны», напрыклад: эвакапункт, эвакашпіталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
энта...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «унутраны», «унутры», напрыклад: энтадэрма.
[Ад грэч. entós — унутры.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зад м
1. (задняя частка чаго-н) Hínterteil n, m -(e)s, -e, Hínterseite f -, -n;
2. (частка цела) Híntern m -s, -; Gesäß n -es, -e;
◊ стаць [павярну́цца] да каго-н задам j-m den Rücken (zú)kéhren [zúdrehen, zúwenden*]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
оконе́чность ж.
1. (край чего-л.) уст. край, род. кра́ю м.;
2. (конец) кане́ц, род. канца́ м., канцава́я ча́стка;
3. (конечность) анат., уст. кане́чнасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
кут, -а́, М куце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.
З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).
2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.
Зняць свой к.
3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.
Далёкі к.
Глухі к.
|| памянш. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. кутавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
тыл, -у, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Задняя частка, старана чаго-н.; частка, старана, процілеглая пярэдняй.
Зайсці з тылу.
2. Тэрыторыя, размешчаная ззаду лініі фронту.
Ударыць у т. праціўніку.
3. звычайна мн. Сукупнасць часцей, падраздзяленняў і ўстаноў, якія ствараюцца для матэрыяльнага, тэхнічнага і медыцынскага забеспячэння войск.
4. перан. У час вайны: уся краіна ў процілегласць фронту.
Працаўнікі тылу.
|| прым. тылавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)