клони́ть несов.

1. (что-л.) хілі́ць; (наклонять) нахіля́ць, вярну́ць; (склонять) схіля́ць; (нагибать) нагіна́ць; (гнуть) гнуць;

ло́дку клони́ло на́бок ло́дку хілі́ла (нахіля́ла, вярну́ла, схіля́ла) на бок;

ве́тер клони́л дере́вья ве́цер нагіна́ў (гнуў) дрэ́вы;

2. перен. (к чему) хілі́ць (на што, да чаго, куды); гнуць (да чаго, куды); (влечь) цягну́ць (на што, да чаго, куды); (вести) ве́сці (да чаго, куды); (направлять) кірава́ць, скіро́ўваць (на што, да чаго, куды); вярну́ць (да чаго, куды);

клони́ть ко сну хілі́ць на сон;

я сра́зу догада́лся, к чему́ он кло́нит я адра́зу здагада́ўся, куды́ ён гне (хі́ліць);

он кло́нит разгово́р к тому́, что́бы… ён вядзе́ (кіру́е, ве́рне) размо́ву да таго́, каб…;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

owing

[ˈoʊɪŋ]

adj.

1) ві́нны, ві́нен; вінава́ты

a man owing money — чалаве́к вінава́ты гро́шы

2) нале́жны

pay what is owing — заплаці, што нале́жыць

3) які́ выніка́е з чаго́

owing to — з прычы́ны чаго́; дзя́куючы чаму́; у вы́ніку чаго́, праз што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уго́дничание удыга́нне, -ння ср. (перад кім, перад чым); (угождение) дагаджа́нне, -ння ср., нараўле́нне, -ння ср. (каму, чаму); (подольщение) падла́шчванне, -ння ср. (да каго, да чаго); (подлизывание) падлі́званне, -ння ср. (да каго, да чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падклю́чаны ngeschlossen (да чаго an A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апаўза́ць (вакол чаго) hermkriechen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нява́рты nwürdig; (чаго G) nicht wert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВАЛЯ́ННЕ,

спосаб вытворчасці шарсцяных вырабаў (сукно, лямец, валены абутак) счапленнем і перапляценнем паміж сабой ваўняных валокнаў. Пры валянні воўну разрыхляюць на трапальных і шчыпальных машынах, замасліваюць і змешваюць; з сумесі робяць вату, з якой наслаеннем рыхтуюць аснову па форме вырабу, але большых памераў. Аснову ўшчыльняюць, прамочваюць растворам сернай кіслаты і ўвальваюць, пасля чаго праводзяць інш. апрацоўчыя работы.

т. 3, с. 498

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АСВЯЧЭ́ННЕ,

рытуальнае дзеянне служыцеляў культу над рознымі прадметамі для надання ім містычных уласцівасцяў, пасля чаго становіцца магчымым выкарыстанне іх у рэліг. мэтах духавенствам і недухоўнымі асобамі.

Асвячэнню падлягае кожны новы ці адрамантаваны храм, царк. адзенне, культавыя рэчы, што выкарыстоўваюцца пры богаслужэнні; асвячаюцца «святыя дары» (для прычашчэння), вада. Могуць асвячацца таксама новапабудаванае жыллё, грамадскія будынкі і інш.

т. 2, с. 26

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

падвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак.

1. што і чаго. Падсыпаць вялікую колькасць чаго-н.

П. воз пяску пад прызбу.

2. безас., каго-чаго. Прыбавіцца яшчэ, у дадатак да таго, што ёсць (разм.).

Народу падваліла.

За ноч падваліла снегу.

|| незак. падва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывы́кнуць, -ну, -неш, -не; прывы́к, -кла; -ні; зак.

1. да чаго і з інф. Набыць прывычку да чаго-н.

П. рана ўставаць.

2. да каго-чаго. Асвоіцца з кім-, чым-н.

П. да новых знаёмых.

|| незак. прывыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прывыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)