паслабе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які паслабеў. Дзіўна паслабелымі рукамі схапіла [Ганна], прытуліла яе [Верачку], яшчэ цёплую, яшчэ нібы жывую, прытуліла да сябе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Пракарміць каго‑н. [Хлопчык] наймаўся ў батракі, у грузчыкі, толькі б прахарчаваць сябе. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Шырокі, разложысты. Шандыбовіч пацягнуў сябе за раскладзістую рыжую бараду, спачатку за адну палавіну, потым за другую. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаправе́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Праверка ўласнымі сіламі самога сябе, сваёй працы, сваіх ведаў. Метады самаправеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́л-здра́днік, ‑а, м.

Палітычны дзеяч, які называе сябе сацыялістам, а на самой справе здраджвае інтарэсам сацыялізма і рабочага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамаро́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паводзіць сябе так, як скамарох; крыўляцца. [Людміла:] Сярожа! Пакінь скамарошнічаць, а то я пайду. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалёнасць, ‑і, ж.

Тое, што і шаленства (у 2 знач.). — Як? — ускінуўся Понтус, не стрымаўшы сябе і наліваючыся шалёнасцю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квадра́т

(ням. Quadrat, ад лац. quadratus = чатырохвугольны)

1) роўнастаронні прамавугольнік, а таксама ўсё, што мае такую форму;

2) здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

папуля́цыя

(п.-лац. populatio, ад лац. populus = насельніцтва)

сукупнасць асобін аднаго віду жывёл або раслін, якія займаюць пэўную тэрыторыю і ўзнаўляюць сябе на працягу вялікай колькасці пакаленняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

przemóc się

przem|óc się

зак. пераадолець (перамагчы) сябе;

~ogł się i poszedł na zebranie — ён пераадолеў сябе і пайшоў на сход

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)