Verbum

павалі́ць​^II разм

1. (пра народ) strömen vi (h, s), stürzen vi (s);

2.:

снег павалі́ў es begánn in díchten Flócken zu schnéien

запячы́ся

1. gebácken sein (спячыся); sich bräunen, gebräunt sein (падрумяніцца);

2. (пра кроў) gerínnen* vi (s);

3.:

гу́бы запячы́сялі́ся die Líppen sind áufgeplatzt [ríssig gewórden]

зарабі́ць, зарабля́ць

1. verdíenen vt; erárbeiten vt;

2. разм (пра фізічнае пакаранне) verdíenen vt; ábbekommen* vt; kríegen vt;

зарабі́ць лупцо́ўку éine Ábreibung kríegen

зуба́сты разм

1. mit lángen [schárfen, spítzen] Zähnen; bíssig (пра сабаку);

2. (дзёрзкі) bíssig, mit éiner schárfen Zúnge;

◊ быць зуба́стым Háare auf den Zähnen háben

прыпе́рціся

1. (да чаго-н) sich ánlehnen, sich léhnen (an A);

2. разм груб (прыйсці) herbéikommen* vi (s); herbéiströmen vi (s) (пра мноства)

пусты́шка ж разм

1. (пра чалавека) Null f -, -en;

2. (пусты білет) Níete f -, -n;

3. (дзіцячая) Lútscher m -s, -, Schnúller m -s, -

разбі́ты

1. zerschlágen, gebróchen; zerbróchen (пра шкло);

2. (пераможаны, скораны) geschlágen;

3. (знясілены) zerschlágen; müde, gerädert;

адчува́ць сябе́ разбі́тым sich ganz zerschlágen fühlen

разла́дзіцца

1. (прыйсці ў няспраўнасць) verságen vi;

2. (расстроіцца) nicht zu Stánde kómmen*; aus dem Leim [aus den Fúgen] géhen*;

3. (пра музычны інструмент) verstímmt sein

абдзе́рціся

1. (пра кару, абалонку і г. д) ábgerissen wérden;

2. (атрымаць драпіну) sich rítzen;

3. разм (абнасіцца) ábgerissen [zerlúmpt] sein; zerréißen* vi (s)

свінцо́вы Blei-, bléiern; bléigrau, bléifarben (пра колер);

свінцо́вы бляск мін Bléiglanz m -es;

свінцо́выя бялі́лы хім Bléiweiß n -es;

свінцо́выя во́блакі bléigraue [bléierne, bléifarbene] Wólken