зарабі́ць, зарабля́ць

1. verdíenen vt; erárbeiten vt;

2. разм (пра фізічнае пакаранне) verdíenen vt; ábbekommen* vt; kríegen vt;

зарабі́ць лупцо́ўку éine Ábreibung kríegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)