Verbum

прыстро́іць¹, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.

1. Паставіць у строй (у 1 знач.), у дадатак да ўжо пастроеных.

П. другую роту да першай.

2. Уладкаваць на работу, інш. месца (разм.).

|| незак. прыстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

прытаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.

1. што і чым. Прыправіць затаўкай.

П. боршч салам.

2. каго. Збіць, пабіць; дабіць (разм.).

Прытаўклі небараку да паўсмерці.

|| незак. прыто́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.

пу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго (што).

Страшыць, пужаць (жывёлу); пужаючы, разганяць, адганяць адкуль-н.

Машыны пудзілі жывёлу.

П. варон.

|| зак. спу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны, напу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны і успу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны.

разлучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., каго-што.

1. Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.

Вайна разлучыла родных.

2. Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.

Р. канцы правадоў.

|| незак. разлуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разлучэ́нне, -я, н.

спакусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак., каго (што).

1. чым і з інф. Прывабіць чым-н. захапляючым, прыемным.

С. пакупнікоў моднымі таварамі.

2. Дабіцца інтымнай блізкасці.

С. дзяўчыну.

|| незак. спакуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спакушэ́нне, -я, н.

спая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Злучыць паяннем.

С. трубы.

2. перан., каго-што. Непарыўна звязаць, з’яднаць.

С. каманду.

|| незак. спа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спа́йванне, -я, н. і спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, ж.

тра́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Моцна, з сілай стукнуць каго-, што-н. або чым-н.

Т. кулаком па спіне.

2. Выстраліць; забіць, застрэліць.

Т. з вінтоўкі.

Трахнулі двух ваўкоў.

|| незак. тра́хаць, -аю, -аеш, -ае.

труна́, -ы́, мн. тру́ны і (з ліч. 2, 3, 4) труны́, трун, ж.

Спецыяльная скрынка, у якой хаваюць памерлых.

◊

Загнаць у труну (у магілу) каго (разм., неадабр.) — давесці да смерці, зжыць са свету.

|| прым. тру́нны, -ая, -ае.

уве́нчваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Ушаноўваць вянком, лаўрамі.

У. чэмпіёна лаўровым вянком.

2. што. Тое, што і вянчаць (у 2 знач.).

|| зак. увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.).

|| наз. уве́нчванне, -я, н.

укра́са, -ы, мн. -ы, -ра́с, ж.

1. Прадмет, прызначаны для ўпрыгожвання каго-, чаго-н.

Абновы і ўкрасы.

2. перан., чаго. Тое (той), што (хто) з’яўляецца гордасцю, упрыгожвае што-н.

Дубовы гай — у. наваколля.

Гэты студэнт — у. курса.