Verbum

запрашэ́нне, -я, н.

1. гл. запрасіць.

2. Пісьмо, запіска з просьбай з’явіцца куды-н., прыняць удзел у чым-н.

Разаслаць запрашэнні.

запро́даж гл. запрадаць¹.

запро́дажны гл. запрадаць¹.

запро́шваць гл. запрасіць.

запру́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, запру́д, ж.

1. Найпрасцейшая плаціна ў выглядзе насыпу, якая перагароджвае цячэнне ракі.

2. Загачаны вадаём.

|| прым. запру́дны, -ая, -ае.

запру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Перагарадзіць запрудай.

З. раку.

2. перан. Запоўніць сабой якую-н. прастору (разм.).

Людзі запрудзілі ўвесь двор.

|| незак. запру́джваць, -аю, -аеш, -ае.

запрыго́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што) (уст).

Зрабіць прыгонным, закабаліць.

|| незак. запрыго́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запрыго́ньванне, -я, н.

запрыме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., каго-што (разм.).

Заўважыць, прымеціць.

З. знаёмага ў натоўпе.

запрыхо́даваць гл. прыходаваць.

запрэ́гчы, -прагу́, -пражэ́ш, -пражэ́; -пражо́м, -пражаце́, -прагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

1. Вупражжу злучыць з павозкай для цягі.

З. каня ў калёсы.

2. перан. Нагрузіць цяжкай работай (разм.).

|| незак. запрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. запрэ́гчыся, -рагу́ся, -ражэ́шся, -ражэ́цца; -ражо́мся, -ражаце́ся, -рагу́цца; -ро́гся, -рэ́глася; -ражы́ся (разм.).

З. ў работу (перан.: узяцца за цяжкую працяглую працу); незак. запрага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.