backbone [ˈbækbəʊn] n.
1. anat. пазвано́чнік, хрыбе́т
2. асно́ва, су́тнасць;
the backbone of economy асно́ва экано́мікі
3. сі́ла во́лі; цвёрдасць хара́ктару;
You’ve got to have the backbone to do it. Табе трэба мець мужнасць зрабіць гэта.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
prayer [preə] n.
1. малі́тва;
Ann’s one prayer is that the children won’t suffer. Аніна малітва – аб тым, каб дзеці не пакутавалі.
2. pl. prayers богаслужэ́нне, набажэ́нства
♦
not have a prayer не мець нія́кіх ша́нсаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sway2 [sweɪ] v.
1. калыха́ць, калыха́цца; разго́йдваць, гайда́цца, разго́йдвацца;
sway to and fro гайда́цца ў ро́зныя бакі́
2. пахісну́ць; мець уплы́ў (на каго-н./што-н.);
He is too easily swayed. Ён занадта паддаецца ўплыву.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
квапіцца, гнацца, падаць, упадаць; галіцца, разяўляцца, рымсціцца (разм.); ліпнуць (перан.) □ мець вока, лупіць вочы, разяўляць рот
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
share2 [ʃeə] v.
1. дзялі́ць; дзялі́цца;
share news with smb. паведамля́ць каму́-н. навіну́;
share asecret ве́даць сакрэ́т
2. (among/between) мець што-н. агу́льнае, карыста́цца ра́зам;
share a room жыць у адны́м пако́і;
share smb.’s opinion далучы́цца да чыёй-н. ду́мкі;
share joys and sorrows with smb. перажыва́ць ра́зам з кім-н. і го́ра, і ра́дасць
3. удзе́льнічаць, быць па́йшчыкам;
share profits удзе́льнічаць у дахо́дах
♦
share and share alike мець ро́ўную до́лю ва ўсі́м
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вургу́ль ’цвёрды нарост пад скурай’ (мсцісл., З нар. сл.). Відаць, не можа разглядацца асобна ад варгу́ль ’нарост на дрэве’ (палес., Цыхун, вусн. паведамлю; як і паралельнае да яго балг. радоп. вьргу́л’ ’камяк зямлі ці невялікі моцны камень’, варгу́лʼка ’тс’ з’яўляецца хутчэй за ўсё самастойным аддзеяслоўным утварэннем, параўн. бурду́ль ’пухір’ і бурдзе́ць ’закісаць’, незафіксаваны дзеяслоў павінен быў бы мець форму *вурга́ць (гл. вурганіць) ’кідаць, штурхаць’ з характэрнай для назоўнікаў з такім значэннем суфіксацыяй.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́гада 1 ’разлік’ (БРС, Касп., Яруш., Шат.) і выго́да ’тс’ (Шат.), укр. ви́года, рус. вы́года. Ад выгадаць ’мець прыбытак’, што да гадзіць ’пападаць, цаляць’ (гл.); параўн. рус. дыял. годи́ть ’мерыцца, цэліцца’, серб.-харв. га́ђати ’цэліцца, страляць, кідаць’ і інш.
Вы́гада 2 (БРС) ’раскоша, прыемнасць’ (Касп.); ’паша’, рус. ’угодье’ (Мядзв.: «Выгадай або пашай называецца ўся прастора памешчыцкай зямлі, куды сялянам дазваляецца ганяць жывёлу, за што яны павіяны адрабляць у памешчыка пэўны час»). Гл. выгода.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жаўтапёс, жаўтёпасак ’пясчаная глеба’ (Шат.), жаўтопёсок (Мат. Гом.), жаўтапесак (глус., Янк. II) ’тс’. Параўн. жаўтазём ’глеба з жоўтага пяску’ (Сцяц.). Складанае слова з прыметнікавай асновы жоўты (гл.) і назоўніка пясок (гл.). Цікава, што апошні прадстаўлены ў форме без суфікса ‑ъкъ; яе можна лічыць або адлюстраваннем старажытнага стану, або пазнейшым усячэннем па мадэлі жаўтазём. Трэба пры гэтым мець на ўвазе нерэгулярнае адлюстраванне ě ў выглядзе ё, якое ўказвае, як і форма жаўтёпасак, на пазнейшыя дэфармацыі слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́льза, по́лза ’карысць’ (ТС), по́льга ’палёгка’ (А. Чэмер), по́лза ’добры ўзятак’ (Анох.), по́льзаваць ’мець карысць’, ’лячыць’ (Юрч. СНЛ). Укр. пі́льга ’палёгка, супакаенне’, рус. по́льза ’карысць’, по́льга ’карысць, выгада; палёгка (паляпшэнне здароўя)’, палаб. püʼölga ’карысць’, славац. polaha ’палёгка; дапамога’, балг. по́лза, ст.-слав. польѕа, польза. З прасл. *polьga ад *lьga (Фасмер, 3, 321; Чарных, 2, 54; БЕР, 5, 497). Гл. льга, ільга́ ’лёгкасць, палёгка’, формы з ‑л‑ — у выніку т. зв. трэцяй палаталізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́шліна ’мыта; дзяржаўны грашовы збор за тавары, якія ўвозяцца або вывозяцца’ (ТСБМ, Бяльк., Юрч. СНЛ), ст.-бел. пошлина, рус. по́шлина, стараж.-рус. пошьлина ’старажытны звычай’, пошьлъ ’старажытны, спрадвечны, звычайны’, літаральна: чьто пошьло есть (Праабражэнскі, 2, 119). Параўн., аднак: взял мець со собою по нашей пошлине (Пісьмо Рыжскай рады XIII ст.), што, паводле Станкевіча (Зб. тв., 1, 368), значыла ’як мы паслалі, загадалі, па нашаму загаду’, якое трэба выводзіць з пасылаць, слаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)