алегрэ́та
(іт. allegretto)
1) муз. умерана хуткі тэмп, больш хуткі, чым мадэрата, але павольнейшы за алегра, 2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
анда́нтэ
(іт. andante)
1) муз. умерана павольны тэмп, больш хуткі, чым адажыо, але павольнейшы за анданціна;
2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ду́плекс-працэ́с
(ад дуплекс + працэс)
вытворчасць сталі паслядоўна ў двух сталеплавільных агрэгатах (напр. канвертар — дугавая печ), што дазваляе больш эфектыўна выкарыстоўваць магчымасці кожнага з іх.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Вака́нцік ’магчымасць, шанс’ (КТС). Да ням. vakant з памяншальным суфіксам ‑ік. Больш верагодна, аднак, што ваканцік да вакантны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Плаці́шка ’ручнік’ (паўн.-усх., Шн. 2). Да плат, палатно (гл.). Суфікс ‑ішк‑ больш характэрны для рус. моўнай тэрыторыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
относи́тельно
1. нареч. адно́сна, бо́льш-менш, параўна́льна;
о́пыт прошёл относи́тельно уда́чно до́след прайшо́ў бо́льш-менш уда́ла;
2. предлог с род. (по отношению) адно́сна (каго, чаго), што ты́чыцца (каго, чаго), у дачыне́нні (каго, чаго), аб (кім, чым), пра (каго, што);
относи́тельно его́ возвраще́ния све́дений нет аб яго́ зваро́це (пра яго́ зваро́т, што ты́чыцца яго́ зваро́ту, адно́сна яго́ зваро́ту) ве́стак няма́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
wéniger
(comp ад wénig) a
1) менш, ме́ней
mehr óder ~ — больш ці менш
désto ~ — тым ме́ней
nichts ~ als… — са́мае ме́ншае…, не менш як…
nicht ~ als… — менш за ўсё…, зусі́м не…
nicht mehr und nicht(s) ~ als… — ні больш, ні менш як…
er will darüber nicht schréiben*, viel ~ spréchen* — ён не хо́ча піса́ць пра гэ́та, а тым больш гавары́ць
2) матэм. мі́нус
sechs ~ vier ist zwei — шэсць мі́нус чаты́ры ро́ўна двум
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жа́льба, ‑ы, ж.
1. Смутак, туга, бедаванне. «Вось і ўсё, — з жальбай паглядзеўшы на школу, падумала былая настаўніца, — больш мне сюды ніколі не прыйсці, не сустрэцца з гаманлівай дзетварой». Шчарбатаў. Шчырасць бабулі і гэтыя яе слёзы ўзрушылі Андрыяна. Нейкая жальба падступала да горла, перашкаджала гаварыць. Марціновіч.
2. Скарга, нараканне. Здаецца, усё разумее Люба, але больш маўчыць, як бы носіць у сабе затоеную жальбу і крыўду на кагосьці, вядомага толькі ёй. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хмурне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца, станавіцца хмурным, воблачным. Чэзлі цьмяныя фарбы захаду на спадах гор, хмурнела далеч. Надыходзіла ноч. Самуйлёнак. Неба хмурнела. Зоркі пагаслі. Няхай.
2. перан. Станавіцца хмурным, панурым. Дзяўчына ўсё больш і больш хмурнела і гатова была заплакаць. Дамашэвіч. Калі [Іра] павітаецца, не глянуўшы мне ў вочы, я хмурнею і цэлы дзень думаю, што яна за нешта гневаецца на мяне. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запаво́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад запаволіць.
2. у знач. прым. Больш павольны, чым звычайна. Запаволеная кіназдымка. □ Валодзя спыніўся каля самай вады, паглядзеў на запаволеную плынь. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)