цемнаво́кі, ‑ая, ‑ае.

Які мае цёмныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюко́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца цюкоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цянётнік, ‑а, м.

Павук, які пляце павуціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чабано́ў, ‑ова.

Які належыць чабану. Чабанова пуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохво́севы, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры восі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохстаро́нні, ‑яя, ‑яе.

Які мае чатыры стараны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохсу́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца чацвёра сутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца шаброўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які можа шклавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шоўкамата́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца шоўкаматаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)