Час ад часу або злёгку штурхець. Затое ж дзед Сёмка, як бог, Ідзе за працэсіяй ззаду. Паважны, не чуючы ног, Паштурхвае локцем Гарваду.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каме́нне, ‑я, н., зб.
Камяні. Час ад часу падковы непрыемна звякаюць па каменні. Камення тут шмат.Брыль.На гэтым ручайку выкапалі сажалку, аблажылі яе берагі каменнем.Колас.
•••
Закідаць каменнемгл. закідаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўчаві́на, ‑ы, ж.
Абл. Роў, равок. Мінуўшы панскі двор са старасвецкім паркам, з будынінамі, пачарнелымі ўжо ад часу, дарога апошні раз спусцілася з горкі ў шырокую раўчавіну, заросшую дробным алешнікам.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаяпі́цце, ‑я, н.
Піццё чаю; правядзенне вольнага часу за піццём чаю. Але .. [Гарасім] не ведаў Халусты. Той нават не павёў вухам і скончыў чаяпіцце на шостым кубку, калі цукарніца зноў апусцела.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
léider
adv на жаль
zum Éinkehren bleibt ~ kéine Zeit — зае́хаць [зайсці́] (куды-н.) няма́ на жаль ча́су
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
аспе́кт
(лац. aspectus = погляд)
1) пункт погляду, з якога ацэньваецца з’ява, паняцце;
2) знешні выгляд расліннага згуртавання ў залежнасці ад складу раслін і часу года.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гляцыя́л
(лац. glacialis = ледзяны)
адрэзак часу на працягу антрапагену, які характарызуецца значным пахаладаннем клімату і насоўваннем ледніковага покрыва на раўніны ў сярэдніх шыротах; ледніковая эпоха.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
патрыярха́льны
(ад гр. pater, -tris = бацька + arche = улада)
1) які адносіцца да часупатрыярхату або да рэжыму ўлады галавы сям’і, роду;
2) верны старым традыцыям.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
па́ціна
(іт. patina)
налёт зеленавата-карычневага колеру, што ўтвараецца на паверхні прадметаў з медзі і бронзы ў выніку акіслення пад уздзеяннем часу або ствараецца штучна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
перфе́кт
(лац. perfectus = закончаны)
адна з форм прошлага часу дзеяслова ў некаторых мовах, якая абазначае дзеянне, што закончылася ў мінулым, а вынік яго працягваецца цяпер.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)