скол м
1. (месца) Ábsplitterungsstelle f -, -n;
2. (сколаты кавалак) Splítter m -s, -, ábgesplittertes Stück
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кар’е́р I, -ру м. (бег лошади) карье́р;
імча́цца ~рам — мча́ться карье́ром;
◊ з ме́сца ў к. — с ме́ста в карье́р
кар’е́р II м., горн. карье́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
нараджэ́нне ср., в разн. знач. рожде́ние;
год і ме́сца ~ння — год и ме́сто рожде́ния;
сляпы́ ад ~ння — слепо́й от рожде́ния;
дзень ~ння — день рожде́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Ort
I
m -(e)s, -e
1) ме́сца
2) мясцо́васць, насе́лены пункт
an ~ und Stélle — на ме́сцы
von ~ zu ~ — з ме́сца на ме́сца, з го́рада ў го́рад
II
n -(e)s, Örter горн. забо́й
vor ~ — у забо́i
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гняздо́, -а́, мн. гнёзды і (з ліч. 2, 3, 4) гнязды́, гнёзд і гнёздаў, н.
1. У птушак, насякомых і паўзуноў: месца для жылля звычайна на перыяд кладкі яек і вывядзення дзіцянят.
Ластаўчына г.
Асінае г. (таксама перан.: пра прытулак злачынных людзей).
2. Паглыбленне, куды што-н. устаўляецца (спец.).
3. Група маладых раслін, грыбоў і пад., якія растуць разам.
Грузды і лісіцы раслі гнёздамі.
4. Укрытае месца для чаго-н.
Кулямётнае г.
5. Месца высеву двух або некалькіх зярнят, а таксама ўсходы гэтых зярнят (спец.).
6. Група аднакарэнных вытворных слоў, размешчаных пры загалоўным слове ў слоўніку.
|| памянш. гняздзе́чка, -а, мн. -і, -чак, н. (да 1 знач.).
|| прым. гнездавы́, -а́я, -о́е (да 1, 2, 5 і 6 знач.).
Гнездавая пасадка лесу.
Гнездавое размяшчэнне слоў у слоўніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
звужэ́нне, ‑я, н.
Звужанае, вузкае месца. — Падунскае звужэнне, — растлумачыў Ставу. — Там будзе плаціна. А вышэй — парогі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запло́цце, ‑я, н.
Разм. Месца за плотам. Цэлы дзень то на прыгуменні, то каля заплоцця абціраўся [падсвінак]. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваўкаўня́, ‑і, ж.
Разм. Глыбокая яма для лоўлі ваўкоў; воўчая яма. // Месца ў лесе, дзе водзяцца ваўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́пукліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Вылучыць, высунуць на першае месца; падкрэсліць. Выпукліць станоўчае ў рамане.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпра́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто адпраўляе што‑н. з аднаго месца ў другое. Адпраўшчык кантэйнера. Адпраўшчык бандэролі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)