эмбрыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эмбрыёна. Эмбрыянальнае развіццё. // Звязаны з часам развіцця эмбрыёна. Эмбрыянальны перыяд. // перан. Які знаходзіцца ў самым пачатку свайго развіцця. Выявіць хваробу ў эмбрыянальным стане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ар’ерга́рд

(фр. arrière-garde)

частка войска, якая знаходзіцца ззаду галоўных сіл, каб у час руху абараніць іх ад нападу з тылу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

візаві́

(фр. vis-à-vis)

1) твар у твар, адзін насупраць другога (сядзець в.);

2) той, хто знаходзіцца насупраць (мой в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гетэрахрамаці́н

(ад гетэра + храмацін)

рэчыва храмасом, якое захоўвае кампактную структуру ў ядры, што знаходзіцца ў спакоі, і ў працэсе клетачнага дзялення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

przebywać

przebywa|ć

незак.

1. знаходзіцца; быць;

~ć nad morzem — знаходзіцца на моры;

~ć w szpitalu — ляжаць у шпіталі;

kilka lat ~ł za granicą — некалькі гадоў ён быў за мяжой;

2. пераходзіць; перапраўляцца;

3. пераносіць; перажываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ачалаве́чыць ’ажаніць’ (Яўс.), ачалавечыцца ’ажаніцца, стаць мужам’ (Нас.), очоловічыты (палес., Цыхун, вусн. паведамл.). Гэта беларускае слова разам з чэш. мар. očlověčit, славац. učlověčiť з’яўляецца семантычнай інавацыяй, звязанай з арэалам чалавек ’муж’, цэнтр якога знаходзіцца на беларуска-ўкраінскай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нізавы прыметнік

  1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады і пад.

    • Н. вецер.

  2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.

    • Нізавая дарога.

  3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (спецыяльны тэрмін).

    • Нізавыя травы.

  4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.

    • Нізавыя гарады.

  5. Які абслугоўвае масы, народ.

    • Нізавыя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

п’яны прыметнік

  1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы.

    • П’янаму (назоўнік) мора па калена (прыказка).
    • Што ў цвярозага наўме, тое ў п’янага (назоўнік) на языку (прыказка).
    • П. ад радасці (пераноснае значэнне).

  2. Уласцівы захмялелым людзям.

    • П. голас.

  3. Які прыводзіць да стану ап’янення (размоўнае).

    • П. напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

асушыць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Зрабіць сухім.

    • А. балота.
    • А. вочы (перастаць плакаць; высокае).
    • А. слёзы каму-н. (суцешыць; высокае).

  2. Выпіць тое, што змяшчаецца, знаходзіцца ў чым-н. (размоўнае).

    • А. бакал.

|| незакончанае трыванне: асушваць і асушаць.

|| назоўнік: асушэнне і асушка.

|| прыметнік: асушальны.

  • Асушальныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

флагман назоўнік | мужчынскі род

  1. Камандуючы эскадрай, буйным злучэннем ваенных караблёў.

  2. Вядучы ваенны карабель (марскі або паветраны), на якім знаходзіцца камандуючы эскадрай.

  3. Самы буйны або самы лепшы карабель флоту дадзенага раёна.

  4. пераноснае значэнне: Пра самае буйное, самае галоўнае сярод падобных.

    • Ф. культуры.

|| прыметнік: флагманскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)