дзя́тлаў, ‑ава.

Які належыць дзятлу. Дзятлава гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́бін, ‑а.

Які належыць жабе. Жабіна ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́лачнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́льшчык, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іканапі́сец, ‑сца, м.

Мастак, які піша іконы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інахо́дзец, ‑дца, м.

Конь, які бегае інахаддзю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабзаро́ў, ‑рова.

Які належыць кабзару. Кабзаровы песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабы́лін, ‑а.

Які належыць кабыле. Кабыліна грыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)