апа́лубшчык, ‑а, м.

Рабочы, які рыхтуе апалубку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплята́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выкарыстоўваецца для аплёткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́рлы, ‑ая, ‑ае.

Які перастаў існаваць, адмёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які аднастайна, манатонна гучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́бшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абрубкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даманапалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які папярэднічаў манапалістычнаму капіталізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дая́рчын, ‑а.

Які належыць даярцы. Даярчын халат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяцігра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дзесяць граней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяко́ў, ‑ова.

Які належыць дзяку. Дзякова сяліба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́мае, ‑ага, н.

Лік, які дзеляць; дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)